Prawo polskie nie formuÂłuje definicji pojĂŞcia tzw. "szkody caÂłkowitej". Art. 363 § 1 kodeksu cywilnego stanowi, iÂż jeÂżeli przywrócenie stanu poprzedniego byÂło niemoÂżliwe albo gdyby pociÂągaÂło za sobÂą dla zobowiÂązanego nadmierne trudnoÂści lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza siĂŞ do Âświadczenia w pieniÂądzu. OkreÂślenie progu opÂłacalnoÂści naprawy a tym samym okreÂślenia szkody jako caÂłkowitej jest róÂżne w zaleÂżnoÂści od rodzaju ubezpieczenia (OC lub AC), z którego jest likwidowana szkoda. 

 

Szkoda caÂłkowita w odniesieniu do obowiÂązkowego ubezpieczenia OC wystĂŞpuje wówczas, gdy pojazd zostaÂł uszkodzony w takim stopniu, Âże nie kwalifikuje siĂŞ do naprawy, albo gdy koszty naprawy przekroczyÂłyby wartoœÌ pojazdu na dzieĂą likwidacji szkody. W przypadku wystÂąpienia szkody caÂłkowitej odszkodowanie ustala siĂŞ przy pomocy wyceny szkody w programie INFO-EXPERT. Metoda ta polega na ustaleniu wysokoÂści odszkodowania poprzez pomniejszenie wartoÂści pojazdu w stanie przed uszkodzeniem – o wartoœÌ pojazdu (wrak, pozostaÂłoÂści) w stanie uszkodzonym tj. po wypadku. 

 

Natomiast w odniesieniu do ubezpieczenia dobrowolnego art. auto-casco kwestia szkody caÂłkowitej ksztaÂłtuje siĂŞ odmiennie gdyÂż próg opÂłacalnoÂści naprawy (a zatem okreÂślenia szkody jako caÂłkowitej) ustalony jest na poziomie wskazanym w ogólnych warunkach tego ubezpieczenia, tj. w treÂści zawartej umowy ubezpieczenia autocasco (AC). Ogóle warunki ubezpieczenia dobrowolnego jakim jest art. auto-casco, zawierajÂą postanowienia okreÂślajÂące zarówno przedmiot i zakres ochrony ubezpieczeniowej, jak i prawa i obowiÂązki stron. Warunki te sÂą tworzone przez zakÂład ubezpieczeĂą, a w momencie zawarcia umowy nastĂŞpuje ich akceptacja przez ubezpieczajÂącego. W przypadku wystÂąpienia szkody, postĂŞpowanie likwidacyjne prowadzone jest zgodnie z postanowieniami umowy, w tym postanowieniami dotyczÂącymi zasady ustalania wysokoÂści odszkodowania.